Saol Canim

Bana dedi ki, ben seni sevgime mütesekkir kalmak zorunda hissetme diye hep uygun sevdim.

Gizlisine sictigim.

Gecen gün kötü oldum

Uzun sürmedi. Yani, biraz uzun sürdü. Yaslandim ya da büyüyorum. Emin olamadim. (Bunlari yazarken Mustafa Sandal-Bombaci caliyordu).

Hatanin da yanlis ya da dogru olani var. Ben biraz yanlis hata yaptigimdan korktum. Düzeltmeye calistim.

OYsa ki cok dogru bir hata yapmisim.

Bazen bunu düsünüp rahatliyorum.

Kötüyüm

Bugun artik soyled.

Daha kotu cok fazla sey yasadim zaten.

Herseyi ben yaptim ve kendime katlanamiyorum. Bu beni mahfediyor cünkü kendiyle kalan benim.

Kelimelerle Anlatilamayacak Kadar Mutsuzum

Cok mutsuzum. Cok uzgunum. Onceden de soylemistim, beni sevenleri kendimden uzaklastirmak gibi cok talihsiz bir egilimim var.

Yazmazsam delirecegim, yazmazsam kendime daha fazla dayanamayacagim.

Bu kadar hakli gorurken kendimi, bu kadar hakli hissederken, o hatalari üstüne basa basa nasil yaptim. Nasil boyle yaptim. Kendime inanamiyorum.

Bzzp

Bu sabah cok mutsuzum.

NE VAR BE.

Muscoril

Dislerimi sikmaktan tüm cenem agriyor, sonra bana neden alkol aliyorsun. SAGLIK ICIN.

Kafese sokamazsiniz, bülbül degilim ki ben

BEN BEN BEN BEN BEN BEN BEN BEN.

BEN VE HAKKIMDAKI ONEMSIZ DETAYLAR VE BUNLARA BAGLI OLARAK VARDIGIM CIKARIMLAR.

BUTUN BUNLARI BEN BOYLE SOYLEDIGIM ICIN SEN DE SOYLE BIR INSANSIN.

Evet evet evet.

Nervous breakdowna cok yakinim ve bunu bir tek kendim biliyorum.

Birisi gelse de komik sakalar yabsam.

Amına koydugumun farkindaligi, siktin hayatimi siktin. 100 tane aynayla sikisiyorum sanki her gün, utanmadan sürekli karsimda olani biteni gösteriyorlar.

Herseyin farkinda gibiyim iste, sizofreniye cok yakinim diyorum, gülüyorlar.

Yazmasaydim delirecektim.

Ben Kimim

Ulan, bunu sorgulamaya basladigim güne lanet olsun. Hadi iyi kötü kendimi çözdüm diyelim, vardigim sonuclara ne kadar katlanabildigim de tartisilir.

Iki kere soylenir mi yahu, iki kere üstüste soylenir mi? Iki kere sinyal verilir mi? Iki kere GEL BENI ANLA diye tisort giyilir mi?

Kendimizi oyle ya da soyle bir sekilde kandirmayi basardik diyelim, beni dinleyip dinlemedigi de gercekten mechul. Dinlemis olsa bile, anlayamadigina neredeyse emin gibiyim.

Bak, insanin sahsi hezeyanlarini anonim olarak olaganca acikligiyla, sosyal hayatinda da hicbir sey olmamiscasina yasamasindan daha büyük bir hakaret olamaz. Kendime yapabilecegim en kötü sey hissettiklerimi degersizlestirmekti, onu da ziyadesiyle mümkün olabilecek en had safhada yapiyorum.

TOKAD

Alkol almayinca huzursuz, endiseli ve tahammülsüz oluyorum.

Deli diyorlar bana

Desinler, bir gün pompaliyi alip gercekten vuracagim bunu diyenleri, deli degilim ve alkol problemim yok.

(Ayrica aslinda gercekten sevgi doluyum.)

Neden diyince hep, kendime kiziyorum

Bzzp ben yapinca hersey cok güzel ama bana yapilinca fena sinirleniyorum. Bzzp.

HAYAT BU DEGİL YA.

Aslinda kimse kimseyi, sevildigi gibi sevmiyor. Hayata dair en büyük esitsizlik bu.

Zaten sevmeleri ne zaman sorgulasam vardigim sonuc aslinda sevmedigim. Sevememe hali, seviyormus gibi davranma kaygisi. YA Bİ SANİYE BAKAR MİSİN ben de senden cok farkli degilim tisortunu giyip gezme özentisi.

Merhaba, ben olmak cok güzel, sen de gelsene.

Pretend Play Fake

Kendi yalanlarim icinde kayboldugum baska bir güne hosgeldiniz, bu günün diger günlerden tek farki baska bir gün olmasi.

Referans

Tecrübe olmadan insan ne kendinin degerini bilebiliyor, ne de elindekinin.

Hep daha iyisinin mümkün olabilecegini zannetme yanilgisina düsebiliyorsun, ya da, daha kötüsü gercekten mümkün degil diyorsun. İkisi de sicis.

Aslinda kimse, ya da herhangi bir durum diyelim, bir digerinden daha iyi ya da kötü degil ve hatta bu sekilde tanimlamanin hastalikli oldugunu bile düsünüyorum. Tüm cercevelemeler sahsin algisi etrafinda donuyor zaten, kendi gecmisine gore degerlendirme egilimi de haliyle cok yüksek, ayrica düsününce galiba en faydalisi da bu.

Ve ben, yasadiklarimi herhangi bir cercevede degerlendiremeyecek kadar umursamiyorum. O kadar umursamiyorum ki, bazen ne iyi ne kötü degerlendiremiyorum. Ustelik arkaplanda icimden bir ses resmen olay cikariyor, ne oluyor aminakoyim diye.

Yapilacak hicbir sey yok, biz yalniz ve mutsuz cocuklariz.

Bakin ben Mutsuz bir Insanim

Samimi bir sekilde nasil mutlu olacagimi 26 yildir anlamaya calismama ragmen, cikartabildigim herhangi bir sonuc yok.

Beni ne kariyerim tatmin ediyor artik, ne de para. Sikintim vücudumla ilgili saniyordum, kilo verdim, hala ayni insanim. Hep derlerdi inanmazdim, insan mutsuzlugunu gercekten yaninda tasiyor, tebdil-i mekanda ferahlik yok ve evet, farkindayim agac olmadigimin, aslinda hala yürüyüp gidebilirim ama aklimda yürüyüp de gidebilecegim hic bir yer de yok. Olsaydi da ayni, gidebilseydim de ayni hissedecektim.

Kafamda Deli Sorular

Bugun kafamin cok fazla karisik oldugu baska bir gün, ne yapmam gerektigini (her zamanki gibi) bilemememin yani sira, bir sey yapmam gerekiyor mu gercekten diye de arka planda düsünüyorum ve olayi tam manasiyla degerlendiremeyecek kadar tecrübesiz + korkak oldugum icin gerçekte nasil bir durumun icerisindeyim kafamda tahayyül edemiyorum.

Icinde bulundugum durumu uygun bir sekilde ifade edebilmis olmam NE YAZIK KI o durumu anlayabildigim manasina gelmiyor hala ve kafam karisiyor.

Nerde ne zaman ne yapmak lazim, keske elimde bir liste olsa, oyun gibi, secenekler olsa ve onu yapsam.

Kendimi dag evine kapatip, insanlarla iletisimi kesesim geliyor, bazen delirmeye cok yaklasiyorum, müthis seviyede bir nihilizm, bosluk ve manasizlik hissi.

Keske yarin falan hepberaber ölsek, tek basima olmayi da sevmiyorum bir diger yandan.

Ben bile Korkuyorum

Düsünüyorum, düsündükce düsünebildigim senaryolarin karakteri beni asiri geriyor, aklima gelebilenlere inanamiyorum ve hemen gözlerimi sikica kapatip "ay hayir hayir sus" diyorum kendime.

Ben, beni azicik taniyan bir insan olsam once cok korkardim.

Nostalji

Sevmiyormusum gibi davraniyorum cünkü nostalji cok kalp kirici bir geriye dönüs ve benim kalbim ne kadar hizli kiriliyor bilemezsiniz.

Neden yazmayi biraktigimi düsündüm uzun süre once, yasadigim tüm korkunc travmalar falan da geldi aklima, hangi ani gercek, hangisini sildim, neyin ne kadarini hatirlamiyorum diye düsünüp bir an, kisa bir an, asiri panikledim. Sonra cok da umrumda olmadi zaten, beklendigi gibi. Oturup yazmayi da ayni sebeple biraktim diye düsünüyorum, kimse beni algilamasin falan dünyasi heralde.

Her yerde ne kadar cok gizli benliklerim var düsündükce, ki, hepsi icin yeterince ipucu biraktim diye düsünüyorum, gercekten benim kadar manyak bir stalker olsa hepsini teker teker bulurdu ama yasadigimiz dünyada bir ben varim, Sherlock sadece science fiction bir karakter.

Tesekkurler 7 Milyar Insan

Bana sinirli olmamak icin hic bir sebep birakmadiginizi düsündükce gercekten neseyle doluyorum. Amk.

Modern dünya cok igrenc, i can not cope up with hatta, acilen ancient times dönüsü yapmam gerekiyor, uyum saglayamiyorum.

Kimseyi de sevmiyorum.

Istihza Eden erkekler cok seksy

Gecen yine dostlarla müstehzilik yapiyoruz, derdimizi kimse anlamadi tabi.

Oturduk düsündük, dedik nasil bir yalnizlik cesididir ki bu, mana veremedik.

Actik belgesel izledik, aslanlar bile cok yalnizdi.

Ayni anda yaptigim garip seyler

Bir yanda rare earth hypothesis okuyorum, kendi capimda olasiliklari hesapliyorum. Diger tabde de "sosyete ve moda" blogu acik, onu okuyorum. Hermes cantayi bakkalda dagittiklarina artik emin gibiyim.

Sadece cok yakisikli erkeklerin oldugu bir dünya var, evrendeki 36.4 milyon kompleks yasam formu gezegeni arasinda. Ayni zaman boyutunda olmayabiliriz gerci.

Cok sevdigim biri uzaya gitse, ve dönerken ölse cok üzülmem. Sonuc olarak uzaya gittigi icin ölüm ve ölüme üzülme gibi kavramlari ona yakistirmam.

Mesela sevgilim uzaya gitse ve uzayliyla seks yapsa da kiskanmam. Bu tip duygular sadece dünyaya ait olmali.

Butun bunlari düsündükce, kutsal kitaplarin yaratan'a insani duygulari yakistirmasi cok sasirtiyor beni.

Bence baska yerlerde mutsuzluk bile yok. Haliyle biraz eksik.

O kadar Yalnizim ki Adli Yazima Hosgeldiniz

Diger yandan da canim cok sikiliyor. Aslinda 7/24 yapacak bin tane isim var ama onun yerine, eksi'ye sahsi blogumu "en süper bloglar" basligi altina yazmaktan cekinmedim.

Bir de, arkadasla konustuk simdi, kadikoy disinda yalnizligin zor oldugu konusunda hemfikir olduk.

Dön falan dedik birbirimize güldük.

Sonra o cok sarhos oldu, s2m seni de, dedi.

Utanin beyler

Beni takip edip, oha cnm cok komik yazmisshn demiyorsunuz diye hepinize küstüm.

Buraya istersem cükümüye yazarim

Blog benim blogum degil mi?

Ya ben dedim ona zaten, dedim ki, sen heyecanlisin ama o kalpler kirilir dedim, sonra da kirildi.

Kalp kirdigimi biliyorum, ne kendimle savasabiliyorum, ne de kalp kirdigim icin üzüldügümle.

Bu biraz suna benziyor, dusa girmeyi sevmek ama islanmaktan hoslanmamak gibi.

Zaten o kadar garip bir karakterim var ki, neredeyse bir cok sey benim icin karsit duygular ifade ediyor.

Bir de dun aksam cok yalniz hissettim.

Kadikoy'de yuruyordum yine, MFO cikti bok varkmis gibi, hep yalnizlik yavrum, yalnizlik omur boyu dedi, kafami cevirdim, (sanki yalnizliktan kacicaktim) bir tane kedi gordum. Kedi de battaniyenin üzerinde kendi capinda isiyle mesguldu. Bana bir an cok yalnizmis gibi yansidi. Bir kedi bir de ben bu kadar yalniz olabilirz dedim. Kediye icimden, naber kediq, sen de cok yalnizsin di mi, dedim, anlamadi salak.

Zaten beni uzun süredir kimse anlamadi. O da anlamamisti.

Milyonlara Hitab Etmiyorken Ben

Bir capkina yanginim adli son eserimi yaziyordum. Saka saka kimseye yangin degilim.

Bazen sadece o kadar cok mutlu oluyorum ki durduk yere, sonraki normal hallerim bana mutsuzmus gibi geliyor. Hatta bir de mutsuz olursam ölecegimi falan hissediyorum. Oysa ki neden ölelim.

Tutusmayan Kalmasin

Bugun ilk defa biraz calisabilmeye basladim. Arkaplanda da bilhare sacmalamaya devam ediyorum.

Tek istedigim sabah kahve yapan birisi.

Hayir Minik, O isler Oyle olmaz Ki

Cok mutsuzum, cok sinirliyim ve hafif de melankoligim diye bunu siz beni takip etmeyen milyonlarla paylasabilecek durumda degilim.

En fazla büyüklü kücüklü baslik atarim, tepkimi boyle belli ederim.

Geriye kalan hic bir sey, kimsecikleri ilgilendirmez. Hayatta iki sey var zaten, ya bekliyorsun, ya da zorluyorsun.

Ben ne yaptigini bilmeyen taraftayim. Biraz da beklemedeyim galiba.

Neden diye her Sorusumda Kendimi Bicaklayasim Geliyor

Ben iyi bir insanim ya, sirinlikler yapmak istiyorum artik. Evimde olmak, kavanozlarin icine pirinc falan koymak, her aksam sarabimi icerken uzaklara bakmak istiyorum. Eve dair tatli fikirlerim olsun istiyorum. Bir evim bile yok, gercekten disi bir karga gibi yalnizim.

Sinirlendim bak sarap diyince. Insan ozur sarabini dandik alir mi lan. Kimseye soyleyemiyorum. Cunku cok ayip. Ozur dilemek icin aldigin sarabi nasil dandik alirsin ya. Bu nasil bir yaklasim, neyin seviyesi. Kizdim aminakoyim.

Bir de bu aralar takim elbise giysem seksi olur muyum diye düsündüm. Aklima geldi, sebepsiz.

Neler Neler Düsünüyorum Ben Bu Aralar

Ya dedim ki, dogru düzgün düsüncelerini ifade etmeyi bile beceremiyorsun, iki kitap falan oku dedim. Ne demek istedigimi kendisi anlamadigi gibi, ben de her soyledigimi 5 kere tekrar ediyordum. Bu hayat degil dedim, boyle yasanmaz dedim. Cektim kapiyi ciktim. Sonra, cok bilmiyordum oralari, yanlis otobüse falan binmisim. Cok da takilmadim boyle bir detaya, zaten gidecek bir yerim yoktu. Yani, vardi da gidecek yerim, yetismem, bulunmam gereken bir yer yoktu. Ben de durmaya devam ettim otobüste. Dedim, nolucak en fazla alakasiz bir yere gider geri donerim. O kadar inmek istemedim ki o otobüsten. Ama yine de dayanamadim, sikerler falan diyip, indim otobüsten. Saat de biraz gec olmustu. Takilmadim ben bunlarin hic birine ya, eve gidip yogurt yemek istedim. Cünkü yogurt yemek her zaman iyidir. Hüzünlüyüm dedim.

Tarz olarak Nasil bir Insan Oldugumdan Ben Bile Emin Degilim

Genel olarak kendimi yalniz hissetmemin sebebi de, kendim gibi insanlari etrafimda bulundurmayacak kadar akilli olmam ki bu da kendimi baskalarinin üzerinden tanimlamaya meyilli bir insan evladi oldugum icin beni garip hissettiren onlarca sebepten sadece birisi. Cümlemi anlayanla iki kere öbüşücem. Kendim gibi insanlara katlanamamam kadar normal bir sey olamaz. Saka yapiyorum, aslinda severim kendimi, sadece calisirken sikilmanin esigindeydim, beni takip etmeyen milyonlarla paylasasim geldi.